Tot mijn middel in het slijk!

Ik was net terug van het begeleiden van een Fotoweekend Ameland. Zelf uiteraard niet toegekomen aan het maken van een mooie foto van de zonsopgang, omdat ik de deelnemers aan het begeleiden was. Dus dacht ik: kom laat ik in Delfzijl maar een mooie zonsopkomst fotograferen.

Ik toog helemaal alleen naar het Wad. In alle rust met niemand om mij heen, wilde ik enkele spectaculaire foto’s maken. De lichtomstandigheden waren perfect. Maar over de locatie was ik niet tevreden. Als ik nou iets meer het Wad op zou gaan… Daar, een metertje of vijf voor mij zou een geweldig beeld opleveren.

Met in mijn achterhoofd nog Ameland, waar je gewoon op het strand door een geul met een laagje water kunt lopen, deed ik een stap naar voren…. dom, dom, dom. Natuurlijk kan je niet over het slijk lopen…. Ik weet dat als bewoner van de Groninger Waddenkust donders goed.

Dus….. ik zakte tot mijn middel in het slijk. Help!

Niemand in de buurt om mij te helpen natuurlijk. Ik was helemaal alleen. Snel gooide ik mijn foto-apparatuur op de kant, voordat deze ook door een laag modder bedekt zou worden. Dat was in ieder geval gered.

Met heel veel moeite wist ik mij vervolgens op de kant te hijsen. Compleet onder het slijk. Tot mijn middel.

Tsja, hoe moest ik nou thuiskomen? In de auto met deze stinkende modder? Mijn man zag mij al aankomen. Maar ach, niemand in de buurt. Dus ik kleedde mij uit tot op mijn ondergoed en reed snel naar huis. Gelukkig was er niemand op de route om dit schouwspel te aanschouwen.

Zo’n domme fout maak je maar één keer in je leven. Gelukkig had ik al wel een foto gemaakt (zie bijgaande foto). Het was dus niet helemaal voor niets….

Yolanda Wals